Jakież to piękne, wodne ptaki,
Ozdoba naszego jeziora.
Potrzebne nam są tak jak maki,
Którym w zbożu jest rosnąć pora.

Spójrzcie, prawdziwy z tego wioślarz,
Z łatwością pruje lustro wody,
Drugi chce tu mister pozostać
Dbając o strój swój – nie zawody.

Niech cieszą liczne pokolenia,
Musimy zadbać tu o czystość,
Moje i twoje to pragnienia.
Zapewnimy ich – naszą przyszłość.

2006.6.11

Wiersz z mojego, opublikowanego tomiku "Wymarzony ogród"