Usiadły w równiutkim szeregu
Na starej olchowej tu kłodzie.
By skryć się przed rozgrzanym niebem,
A nóżek nie trzymać już w wodzie.

Tu przecież pływały od rana,
By najeść się wreszcie do syta,
A teraz cudnie rozśpiewana
Gąszcz trzciny nad brzegiem je wita.

I daje bezpieczne schronienie
Nad pięknym, Mazurskim Jeziorem.
Serduszek słyszymy ich drżenie,
Że kąpać się będą wieczorem.

Olsztyn, 2009-07-25