Ptak przemierza część podwórka,
Zły jest, zatem stroszy piórka
I nie myśli o przyjaźni.
Kwoka zmyka i nie drażni
Władcy w tutejszym zakątku,
Która jest tu od początku.
Nagle zjawia się indyczka,
Łepek mniejszy od imbryczka
Wtula go w swoje ramiona
Patrząc w pana urzeczona,
Ale indor zachwycony
Blaskiem swych piór – nie chce żony,
Więc przechadza się z powagą
I tryska już tu odwagą.
Nagle wkracza indor drugi,
Też jest piękny – ma zasługi
W całym, ptasim towarzystwie,
Szanuje stworzenia wszystkie,
Zatem podrywa indyczkę,
Obiecując jej obrączkę.
Opuścili, więc podwórze,
Poszli tam gdzie rosną róże.
Sam pozostał pierwszy indor,
Popsuł mu się dobry humor.

Olsztyn,1995.7.9