Wśród orszaku krzyży i smutnych kamieni,
Wśród zapachu wosku i mrowia płomieni,
Idę w szlochu wspomnień z białą chryzantemą,
Wydeptaną ścieżka, gdzie śmierć swój ołtarz ma.

Chociaż ziąb kołacze i chłoszcze po twarzy,
Mimo, że kostnieję a po rękach parzy,
Ale ja mam w sercu dla Ciebie ustronie
Cieplutkie, przytulne. Przyjdź na chwilę do mnie.

Olsztyn, 2009-10-25