W ciszy milczących słów wieczora,
Popłynąć naszą łodzią pora.
Podłoga niech jest oceanem,
Falą, albo pszenicznym łanem.

Bądź małą perłą koralowca,
Lub jeżem drzewa – kasztanowca,
Co zranić może dłoń ciekawą,
Która zachłyśnie się zabawą.

Niech nasza utopijna żądza,
Zmysłami wreszcie rozporządza.
Niech w ukojeniu się kołysze,
Aby przebudzić rankiem ciszę.

Olsztyn, 2010-04-20