Ucichły już lamenty,
Czas wplatał się w zadumę,
Ból wyrwał się zawzięty
I lawiną mknął ku mnie.

Potem rozlał wspomnienia,
Cisnął czarną tęsknotą
Szepcząc: Powrotu nie ma,
A ty płacz, jesteś po to!

Och, dlaczego zgryzoto,
Patrzysz na łzy wylane?
Dziś wzniecam lampkę złotą,
By płomień ogrzeje Mamę.

Olsztyn, 2010-10-30