Gdzie cienie drzew chciwie sięgają jeziora
I pełzną przed siebie wyzłoconym brzegiem,
W południe to będzie odpowiednia pora,
Aby pod szpaler olch wycofać się biegiem.

I patrzeć jak w wodzie cała czerwień słońca
Pluska się słuchając promieni rozkazów,
Kiedy skędzierzawi się fala mieniąca,
Odbije się nieba kształt cudnych obrazów.

Więc cienie pobiegną z drzewami przy boku
Z orężem w źrenicach całego błękitu,
Rozrzucą spocone prawidła o zmroku
I tajać już będą w ciemnościach z zachwytu.

Olsztyn, 2013-02-27

Wiersz przeszedł przez warsztaty