Gdy język plącze się zawile
Czując ból krwawej potęgi
Bełkoczę: Mamuś zostań chwilę
Przy mnie. Popuść śmiertelne cęgi.

Milczysz, twarz ci czernieje w śmierci
Łkań nad utopią rozlewiska,
Gdy bezradnie zaciskam pięści
Umykasz mi w przepaść urwiska.

Szepczę zupełnie inny pacierz:
Boże, nie wołaj jej do nieba,
Proszę, ode mnie lata zabierz
I daj jej, życia ile trzeba.


2013-02-16

Wiersz przeszedł warsztaty i będzie w tym roku w moim nowym tomiku poetyckim