W starannym rozbłysku – różu mej łazienki,
Lubieżnie migocą kilku świec płomienie.
Na skórze mienią się krople jak perełki,
Udając w tej chwili szlachetne kamienie.

Z powieki kotara przesłania widoki
I leniwie pełznie w objęcia półmroku,
Aby w błogostanie stłumić męża kroki,
Rozbudzając zachwyt w jego czujnym oku.

Pochwyć mnie, najdroższy, w wilgotne ramiona,
Kiedy wieczór kusi liliowym cieniem,
Wstyd na łożu dzisiaj razem z nami skona,
Tak jak deszczyk w trawach za ich przyzwoleniem.

2014.11.20

Wiersz z mojego tomiku "Wymarzony ogród"